એવું પણ બને!,
હસ્તરેખા વાંચતા-વંચાવતા,
હથેળી માંજ એક હાથ નીકળે…
વિમાન Sydney Air-Port પર પહોચ્યું ને, બહાર નીકળતા, વિમાન પરિચારિકા ના તણાયેલા હોઠો ના અભિવાદનને તમે એવાજ વ્યાપારી અભારસહ પરત આપ્યું. સામાન હસ્તક કરી ને, કાચ ના દરવાજા ની બહાર આવી તમે સહુથી પેહલા તમારા અગત્ય ના દસ્તાવેજ તપાસી લીધા, ધર્મ. કાલે જેને મળવાનું છે તે Company નું સરનામું, ત્યાં જેને મળવાનું છે વ્યક્તિ નું નામ, તમારી Hotel ના bookings અને સરનામું, બાકી તમારા કામ ના દરેક અગત્ય ના દસ્તાવેજ, હવે તો આ બધું તમારી આદત બની ગયા હતા. comanpy ના દરેક કામ અને જવાબદારી ને તમે પૂરી નિષ્ઠા થી પર પડતા હોઈ, તમને જ નવા client ના setup માટે મોકલ્યા છે. હવે, તમે તમારી આજુ બાજુ નજર નાખી ધર્મ, અને કોણ તમારા નામ નું કાગળ પકડી ઉભું છે તે શોધવા પ્રયત્ન આદર્યો. પણ તમારે બહુ રાહ ના જોવી પડી, તમારા ખીસ્સા માં રહેલો company-cell રણકી ઉઠયો, સામે છેડે Austalian ઉચ્ચારણો વાળા અંગ્રેજી માં વાત ચાલુ થઇ, જેનો સાર અહી એટલો જ કે તમને તેડવા નીકળેલા માણસ ની ગાડી માં કોઈ ક્ષતિ હોવાથી તેને એકાદ-બે કલાક જેટલું મોડું થશે, તો તમે તેની રાહ જોવો અથવા texi કરી ને તમારી hotel પર જઈ શકો છો, તમને પડેલી મુશ્કેલી બદલ તેઓ દિલગીર છે, અને આપને આપના ભાડા નું વળતર મળી જશે. મન માં ને માં બે ગાળો દઈ, તમે હવે વિચારો છો કે શું કરવું? પણ જો તમને ખબર હોત કે આગળ શું થવાનું છે તો કદાચ તમે ખુશ થયા હોત ધર્મ. સહુ થી પેહલો વિચાર તમને coffee નો જ આવ્યો, starbucks ની mocha આમ પણ તમારી કમજોરી છે, અને આજે તો મોકો પણ છે અને સામે જ ઇજન છે. જ્યાં સુધી બેસાય ત્યાં સુધી બેસી ને coffee પીએ અને પછી જો પેલો ના આવે તો texi તો છે જ, આવો વિચાર કરી ને તમે store માં ગયા, ધર્મ.
હંમેશા ની જેમ, તમે એક tall mocha without cream માંગી.
“Is that all? That would be three fifty sir, and your coffee will be ready in a moment, next”
એકી શ્વાસે બોલી, જમણી બાજુ થી તમારી વસ્તુ મળશે એવો ઈશારો કરી, એ તો તમારી પાછળ ઉભેલા નો order લેતી હતી, પણ જમણી બાજુ એ coffee-machine ની પાછળ જોઈ ને તમારા મન માં એક ઘમાસાણ ઉઠયું.
આમ તો તમને જીવન માં ઘણા સુખદ: આંચકા લાગેલા છે, ધર્મ. પણ આજે તો તમારા હોશ જ ઉડી ગયા છે. તમે કેમ ભૂલી શકો એ આંખો, પેલી એ-જ બદામી આંખો, ઊંડા તળાવ જેવી, શુક્ર ના તારલા જેવી આંખો, અને એ ચેહરો, એકદમ ભોળો, માસુમ, ત્યારે હતા એજ નિર્દોષ ભાવ.
“TALL MOCHA, ANYONE!!” એ બીજી વખત ના સાદે તમે પાછા આવ્યા.
“એ, મારી છે.” પ્રથમ તો ગુજરાતી થી, પણ વધુ તો કદાચ ધર્મ ને સામે જોઈ ને જ હવે આંચકા નો વારો તમારો હતો માધવી. શું બોલવું, અને શું ના બોલવું, આટલી વિચાર-શૂન્યતા તમે માધવી, લગભગ કદી નો’તી અનુભવી.
“અરે તું!!!… તમે ???? ઓહ્હ ……..ઉમ્મ …કેમ છો?”, આટલું તો તમારાથી માંડ બોલાયું માધવી.
“મજામાં, ઘણો જ મજામાં….તમે?” ધર્મ, તમે તો ઘણી સ્વસ્થતા ધારણ કરી લીધી હતી.
પણ માધવી, તમને તો હજુ કઈ સમજ માં નોહતું આવતું કે શું થઇ રહ્યું છે?
“બસ, ઠીક છે. પણ તમે અહી ક્યાંથી? મતલબ તમે તો states માં હતા ને.”
“હા, એક કામ છે તો છેલ્લા બે મહિના થી Australia માં જ છું, Sydney આજે જ આવ્યો. અને આ સવાલ તો હું તમને પણ પુછુ છું તમે અહી ? મને તો ઘડીભર વિશ્વાસ જ ન બેઠો કે સાચે જ તમે છો.” ધર્મ આમ તો તમે પણ એટલી જ મીઠી મૂંઝવણ માં હતા. અને એટલે જ જયારે, માધવી એ કીધું કે એનું કામ થોડી વાર માં પૂરું જ થાય છે અને પછી શાંતિ થી વાત થશે તો તમે સસ્મિત એક ખૂણા ની ખુરશી પર સ્થાન જમાવ્યું.
હવે તમને કૈંક વિચારવા નો મોકો મળ્યો ધર્મ, એક વખત ફરી થી coffee-machine પાછળ સ્મિત ની આપલે થઇ અને તમે અઢાર મહિના પાછળ ના ભૂતકાળ માં ખોવાઈ ગયા…
…………….
“આતો કોઈ વાત છે! આમ તો કઈ હોતું હશે!! આખી જીંદગી નો નિર્ણય મારે આમ એક મુલાકાત માં લઇ લેવા નો!!” ધર્મ, તમને હજુ એ “છોકરી જોવા” ની વાત ગળે ઉતરતી ન’હતી.
“અરે ગાંડા!!, તું ફક્ત અમારી સાથે ચાલ, ચ્હા પીજે નાસ્તો કરજે અને થોડી વાતો કરજે, બાકી તારે કોઈ વાત વિચારવા ની જરૂર નથી” મોટાભાઈ ઉવાચ…
………………….
“ના! મારે ચ્હા નહિ પીવી”..
” લઈ લો ને, આખા દૂધ ની છે! એટલી ખરાબ પણ નહિ…”… રૂપા ની ઘંટડી વાગી.
તમને આજે પણ ખબર નથી કે કેમ તમે તુરંતજ પ્યાલો લઇ લીધેલો. ચા-પાણી થયા, વધુ એક બે વાતો થયી, શું કામ કરો છો? ત્યાં અમેરિકા માં કેવું છે અને જેવું તમે ધરતા એવું બધું જ તમને પુછાયું ધર્મ. અને પછી મોટાભાઈ એ તમને ઈશારો કર્યો, અંદર ના ઓરડા માં જવાનો.
એક સાદી ખુરશી, ખુલ્લી બારી, બારી પાસે પલંગ અને પલંગ પર સવાર નો કોમળ સૂર્ય, ઘણો બધો અટાલો! અને એમાંથી ફરી એ જ રૂપા ની ઘંટડી!!!
“આવો!!”
“ખબર નહિ તમને મારા વિષે કેટલી ખબર છે, કેટલું કેહવામાં આવ્યું છે….મારું નામ ધર્મ”
“હું માધવી!”
ધર્મ, તમે જોયું એ બદામી આંખો માં. કૈક એવું, જે તમને ખબર નથી શું છે, પણ એટલી ખબર જરૂર છે કે કોઈક સવાલ નો જવાબ છે એમાં …..
……………………………………….
“તો, તમે અહી કઈ થી?!” માધવી ના સવાલે તમે વર્તમાન માં પાછા આવ્યા, ધર્મ.
ફરી તમારી આંખો એ બદામી આંખો સાથે મળી, પણ હવે કોઈ જવાબ નથી એમાં.
“હુમ્મ, હા!… પગ ના તળિયે તલ છે, તો બધે ફર્યા કરું છું, પણ તમે અહી?? ”
“છેલ્લા છએક મહિના થી અહી Masters કરવા આવી છું, અને અહી part time નોકરી કરું છું.” માધવી તમને ખબર નહિ, પણ કેમ આટલું બોલતા તો તમારું ગળું સુકાઈ ગયું.
થોડી આડી અવળી વાતો અને આખરે ધર્મ તમે પેહલ કરીને એ ભારે સવાલ પૂછી જ નાખ્યો, જેનો જવાબ તમને બંને ને પાછલા કેટલાક સમય થી કોરી ખાય છે.
“માધવી! તમને જો ખોટું ના લાગે તો એક વાત પુછું? ત્યારે તો તમે કેહતા હતા કે બસ હવે તમારે આગળ નહિ ભણવું, અને હવે આ? તમે ત્યારે જ કેમ ના ન કીધી??”
“…….., તમને ખબર, શું કામ?” માધવી ના એ વેધક સવાલ ને તમે સમજી ના શક્યા, ધર્મ.
“ના તો તમે કીધી હતી શા કારણે એ પણ મને કોઈએ નહિ કીધું, મારી હા કે ના તો બહુ દૂર ની વાત છે!! ” આવેશ માં તમારો આવાજ થોડો ઉંચો થઇ ગયો માધવી.
“શું ?? મેં તો ઘરે આવી ને તરત જ ભાઈ, ભાભી ને મારી ઈચ્છા દર્શાવી હતી, અને હજુ એકાદ વાર મળવા માટે પણ પૂછ્યું હતું. પણ પછી મને એવું કેહવાયું કે તમારા લોકો ની ઈચ્છા નથી. તમારે જો ત્યારે જ ઈચ્છા ના હતી તો મને શું કામ કીધું તું કે હજુ એકાદ વાર મળી ને નક્કી કરીએ.” આટલા વખત નો તમારો ધુંધવાટ હવે એકજ વાર માં ઠલવાય રહ્યો છે ધર્મ.
તમે બંને એક બીજા ની આંખો માં સાચી વાત જાણવાની નાકામ કોશિશ કરો છો.
બંને ને માનવામાં નથી આવતું કે જો બે માંથી એક પણ ને વાંધો નહતો તો કાચું કપાયું ક્યાં ??
“જે હોય તે હવે મારે જવાનો સમય થઇ ગયો છે, ધર્મ.મારી બસ આવતી જ હશે. તમારે ક્યાં જવાનું છે? તમને ખબર છે કે Texi ક્યાં થી મળશે? કે પછી તમે હજુ અહી જ રાહ જોશો…..” રૂપા ની ઘંટડી વાગી.
અને તમારી આંખોને એ બદામી આંખો માં પોરવતા તમે બોલ્યા ધર્મ,
“ખબર નહિ!….. પણ એટલું સાચું છે કે મારે પણ હવે એજ બસ પકડવાની છે.”
છેલ્લા અડધા કલાક માં ઘણા સવાલ ના જવાબ તમને લોકો નથી મળ્યા, પણ એક સવાલ નો જવાબ તો તમે મેળવી જ લીધો છે. જેની જાણ તમારા બન્ને ના કુંડળી-ભીરુ માતા પિતા ને નથી, એ લોકો તો હજુ એમજ સમજે છે કે, છત્રીસ માંથી એક પણ ગુણ માં તમારૂ મળવાનું લખાયું નથી.
-ભાર્ગવ મારૂ
Munich, Germany.
અંતરમન નો અજાણ્યો ખુણો...!! 